(Kennis van) x (Ervaring met) = Aanvullend aan²

Mijn psychiater B. was de eerste reguliere zorgverlener die me zag als mens; tegelijkertijd vond hij me dusdanig gestoord dat hij dacht dat ik nooit betaald werk zou vinden.

Om in de toekomst toch enige financiële zekerheid te hebben, adviseerde hij me om een Wajong-uitkering aan te vragen bij het UWV. Daar kwam de arbeidsdeskundige tot dezelfde conclusie:  ik werd voor 100% afgekeurd. Toch werd ik door hem aangemeld bij het re-integratiebedrijf voor verdere begeleiding in wat – volgens hem – passend werk was voor mij. Hier was ik het echter niet mee eens. Ik wilde best begeleid worden bij het vinden van werk, maar dan wel als zelfstandig ondernemer die zijn ‘gestoordheid’ ging inzetten om andere ‘gestoorde’ mensen te helpen er het beste ervan te maken. Maar mijn arbeidsdeskundige kon zich niet voorstellen dat hier behoefte aan zou zijn en bleef bij zijn besluit.

Na een bezwaarprocedure kreeg ik van het UWV toch de ruimte om een re-integratiecoach te kiezen die me zou ondersteunen bij het opzetten van een eigen bedrijf met mijn ‘gestoordheid’ als unique selling point. Vanaf het begin was er genoeg vraag naar een psycholoog die zelf ook ‘gestoord’ was. Al snel werd de vraag zelfs groter dan ik aankon en ging ik op zoek naar andere ‘gestoorde’ psychologen die ik gelukkig ook vond. Maar jammer genoeg durfden weinigen het aan om voor hun ‘gestoordheid’ uit te komen. En zo kwam ik er al snel achter dat in de geestelijke gezondheidszorg ‘gestoordheid’ niet als unique selling point wordt gezien.

Hoe anders is dit bij voetbal; de meeste trainers zijn vroeger zelf voetballer geweest. Om het beste uit spelers te halen, moet je namelijk niet alleen verstand hebben van voetbal, maar ook weten hoe het voelt om in de laatste minuut een wedstrijd te verliezen.

Gelukkig zie ik dat ervaringsdeskundigen steeds vaker aanwezig zijn bij overlegmomenten over behandelingen. Maar bijna altijd in de minderheid én in functies met minder zeggenschap. Een goed begin weliswaar, maar nog niet genoeg…

Om onze geestelijke gezondheidszorg naar een hoger niveau te tillen, is de tijd gekomen dat zowel het aantal opgeleide ervaringsdeskundigen als hun zeggenschap gelijk worden getrokken met dat van hun gewaardeerde reguliere collega’s. Alleen dan komen we er achter hoe we het beste bij ons allemaal naar boven kunnen halen en op die manier elkaar kunnen versterken.

Niet beter dan, maar aanvullend aan².

Arno de Poorter
Psycholoog en mens met ADHD